강변엔 금모래 옛 동산엔 아지랑이
고향떠난 반백년에 청춘은 간 곳없고
구름따라 떠도는 나그네 마음
아 목노아 불러보는 어머니 나라
뒷동산 감나무 그대로 있을까
고향떠난 반백년에 인정은 간 곳없고
슬피울며 돌아서는 나그네 마음
아 사무쳐 그려보는 어머니 나라
gangbyeonen geummorae yet dongsanen ajirangi
gohyangtteonan banbaeknyeone cheongchuneun gan goteopgo
gureumttara tteodoneun nageune maeum
a moknoa bulreoboneun eomeoni nara
dwitdongsan gamnamu geudaero iteulkka
gohyangtteonan banbaeknyeone injeongeun gan goteopgo
seulpiulmyeo dolaseoneun nageune maeum
a samuchyeo geuryeoboneun eomeoni nara