구름따라 흐르는 몸 마음이 섧어
낯서른 땅 잠자리에 남 모를 눈물
분을 발라 가리나니 얼룩이 진다
거짓 웃고 거짓 울 때 내품는 한숨
푸른 산을 넘어가면 긴 냇가인데
광막한 땅 밟아갈 때 아득한 앞길
늦은 봄은 남쪽에서 꽃을 빠순만
낙엽지는 이 가을은 갈 곳이 어데
gureumttara heureuneun mom maeumi seoleo
natseoreun ttang jamjarie nam moreul nunmul
buneul balra garinani eolruki jinda
geojit utgo geojit ul ttae naepumneun hansum
pureun saneul neomeogamyeon gin naetgainde
gwangmakhan ttang balagal ttae adeukhan apgil
neuteun bomeun namjjokeseo kkoteul ppasunman
nakyeopjineun i gaeuleun gal goti eode