어머님의 손을 놓고 돌아설 때엔
부엉새도 울었다오 나도 울었소
가랑잎이 휘날리는 산 마루턱을
넘어오던 그날 밤이 그리웁구나
맨드라미 피고 지고 몇 해 이던가
물방아간 뒷전에서 맺은 사랑아
어이해서 못잊느냐 망향초 신세
비 내리던 고모령을 언제 넘느냐
eomeonimui soneul notgo dolaseol ttaeen
bueongsaedo uleotdao nado uleotso
garangipi hwinalrineun san maruteokeul
neomeoodeon geunal bami geuriupguna
maendeurami pigo jigo myeot hae ideonga
mulbangagan dwitjeoneseo maeteun saranga
eoihaeseo motitneunya manghyangcho sinse
bi naerideon gomoryeongeul eonje neomneunya