임형언 - 하늘아 하늘아

용마루 처마끝에
한숨이 서리우고
풀벌레 울때마다
시름에 젖어드네
댕기머리 철부지가
세자빈 되어
구중궁궐 심을 설움
그 누가 아리
눈물로 한 세월
새긴 사연 한중록
고운 님 여의옵고
애간장 끓네
아아아아 무심하오
하늘아 하늘아

소쩍새 우는 뜻은
피맺힌 열녀의 길
동짓달 설한풍에
달빛만 차갑구려
댕기머리 철부지가
세자빈 되어
일편단심 임을 위해 살아온 세월
눈물로 얼룩진
슬픈 사연 한중록
어이해 사풍은
이다지 매서운고
아아아아 무심하오
하늘아 하늘아

yongmaru cheomakkeute
hansumi seoriugo
pulbeolre ulttaemada
sireume jeoteodeune
daenggimeori cheolbujiga
sejabin doeeo
gujunggunggwol simeul seolum
geu nuga ari
nunmulro han sewol
saegin sayeon hanjungrok
goun nim yeouiopgo
aeganjang kkeulne
aaaa musimhao
haneula haneula

sojjeoksae uneun tteuteun
pimaethin yeolnyeoui gil
dongjitdal seolhanpunge
dalbitman chagapguryeo
daenggimeori cheolbujiga
sejabin doeeo
ilpyeondansim imeul wihae salaon sewol
nunmulro eolrukjin
seulpeun sayeon hanjungrok
eoihae sapungeun
idaji maeseoungo
aaaa musimhao
haneula haneula

임형언