가로등 흐미한 목척교에 기대서서
나홀로 외로히 이슬비를 맞으면서
그옛날 그님을 안타까이 불러보는
첫사랑 못잊는 대전의 밤이여
오늘도 가랑비 소리없이 내리는데
쓸쓸한 이마음 의지할수 없는이몸
바람만 불어도 흔들리는 이내신세
옛사랑 못잊는 대전의 밤이여
garodeung heumihan mokcheokgyoe gidaeseoseo
naholro oerohi iseulbireul mateumyeonseo
geuyetnal geunimeul antakkai bulreoboneun
cheotsarang motitneun daejeonui bamiyeo
oneuldo garangbi sorieopi naerineunde
sseulsseulhan imaeum uijihalsu eopneunimom
baramman buleodo heundeulrineun inaesinse
yetsarang motitneun daejeonui bamiyeo