타향살이 몇 해던가 손 꼽아 헤어보니
고향떠난 십 여년에 청춘만 늙고
부평같은 내 신세가 혼자도 기막혀서
창문 열고 바라보니 하늘은 저쪽
고향앞에 버드나무 올 봄도 푸르련만
버들피리 꺽어불던 그때가 옛날
tahyangsali myeot haedeonga son kkopa heeoboni
gohyangtteonan sip yeonyeone cheongchunman neukgo
bupyeonggateun nae sinsega honjado gimakhyeoseo
changmun yeolgo baraboni haneuleun jeojjok
gohyangape beodeunamu ol bomdo pureuryeonman
beodeulpiri kkeokeobuldeon geuttaega yetnal